Tip I etiketler ISO standardı 14024:2018 kapsamında yönetilir Çevre etiketleri ve beyanları – Tip I çevresel etiketleme – Prensipler ve prosedürler. Bu etiketler, belirli bir ürün veya hizmetin bağımsız üçüncü taraf kuruluşlar tarafından belirlenen belirli ve nicel çevre kriterlerini karşıladığını veya aştığını gösterir. Bu nedenle, Tip I etiketleri üçüncü taraf doğrulaması gerektirir. Bu, Tip I etiketleri zun potansiyel ürün veya hizmet listenizi "daraltmak" için güvenilir ve yararlı bir araç haline getirir. Ancak, özellikle farklı kategorilerde çok sayıda ürünü olan tedarikçiler için bu etiketleri almak maliyet açısından zorlayıcı olabilir. Bu, neden az sayıda üründe bulunduğunun açıklanmasına yardımcı olur. Tip I etiketlerin bazı örnekleri Şekil 2'de gösterilmektedir.

Energy Star söz konusu olduğunda, bu etiketler farklı ürün kategorilerinin verimliliğini doğrular. Örneğin, verimli bir kesintisiz güç kaynağı (UPS) arayan biri, Energy Star ürün bulucusunu kullanarak belirli bir topolojideki en verimli UPS'i bulabilir. Tip I etiketler, verimlilik gibi belirli ürün özelliklerini karşılaştırmak için uygun ve geçerli bir araç sağlasa da, bir yaşam döngüsü değerlendirmesine (LCA) dayalı değildir.

Şekil 2 - Tip I etiket örnekleri

Tip II etiketler ISO standardı ISO 14021:2016 tarafından yönetilir Çevre etiketleri ve beyanlar - şirketlerin kendi beyanlarına dayanan çevresel iddialar (Tip II çevre etiketleri). Tip I etiketler gibi, bir ürün veya hizmetin belirli ve nicel çevresel kriterleri karşıladığını veya aştığını gösterir. Ancak, başlıktan da anlaşılacağı üzere, bu etiketler üreticinin kendi beyanıdır, yani bir ürün üreticisi üçüncü taraf doğrulaması olmadan istediği iddiayı ekleyebilir. Ne yazık ki, itibarı düşük üreticiler bu durumdan faydalanarak Tip II etiketlerde yanlış iddialarda bulunuyor. Bu nedenle, değerlendirmenizde Tip II etiketlerini kullanmak istiyorsanız durum tespiti yapmanız bir gerekliliktir. Üreticinin verilerle birlikte etiketleme programının temelini oluşturan belgeleri sağlaması da önemlidir. ISO 14021'e göre, "Çevresel iddialarda bulunanlar tarafından kullanılan değerlendirme metodolojisi açık, şeffaf, bilimsel olarak sağlam ve belgelenmiş olmalıdır." Buna ek olarak, üretici iddiasını kanıtlayacak verilere sahip olmalıdır. Etiket, ürünün sertifikalı olduğu veya üçüncü bir tarafça başka bir şekilde onaylandığı anlamına gelmemelidir. Tip II etiketlerin bazı örnekleri Şekil 3'te gösterilmektedir. Bunlardan ilki Schneider Electric'in Green Premium ekolojik etiketi hakkında kılavuzluk başlıklı teknik dokümanda ele alınan Green Premium etiketidir.

Şekil 3 - Tip II etiket örnekleri

Tip III etiketler ISO standardı ISO 14025 tarafından yönetilir Çevre etiketleri ve beyanları - ilkeler ve prosedürler (Tip III çevre beyanları). Basit bir ifadeyle, çevresel ürün beyanı (EPD), bir ürün veya hizmetin çevresel yaşam döngüsü verilerini özetleyen ve normalde 5 yıl süreyle geçerli olan bir belgedir. EPD'ler, şartname hazırlayanların ürün kararlarını ürünün çevresel sürdürülebilirliğine göre vermelerine yardımcı olur. Bu, gıda ürünlerinin üzerinde gördüğünüz ve hangi gıdayı satın alacağımıza karar vermemize yardımcı olan gıda bilgileri etiketine benzer. Gıda etiketlerinin alışveriş yapanların benzer gıdaları karşılaştırmasına yardımcı olmasının ana nedeni, etiketlerin ( ilgili ülkelerde) standartlaştırılmış olmasıdır. Benzer şekilde EPD'ler, şartname hazırlayanların devre kesici gibi aynı kategorideki ürünleri daha kolay karşılaştırmasına yardımcı olur. ISO 14025 standardı "Tip III çevre beyanı programlarının ve Tip III çevre beyanlarının geliştirilmesine yönelik ilkeleri ve prosedürleri belirler."

EPD'ler, kendileri de ISO 14040 standardı tarafından yönetilen LCA verilerine veya yaşam döngüsü envanter analizi verilerini temel almalıdır. ISO 14040'ın genel bir standart olduğunu ve tüm ürün ve hizmet türleri için geçerli olduğundan belirli bir ürün kategorisi için çok kullanışlı olmadığını belirtmekte fayda var. Program operatörleri, EPD'lerin aynı tür bilgileri raporlaması için ISO 14025 ile uyumlu programlar yöneterek bu boşluğu doldurmaya yardımcı oluyor.

ISO 14020'ye göre, bir program operatörü "bir şirket veya şirketler grubu, sanayi sektörü veya ticaret birliği, kamu makamları veya ajansları ya da bağımsız bir bilimsel kuruluş veya başka bir kuruluş" olabiliyor. Program operatörü ürün kategorisi kuralları (PCR) ve ürüne özel kuralları (PSR) geliştirir, onaylar ve yayınlar (bkz. son not 5). PCR'ler "bir veya daha fazla ürün kategorisi için Tip III çevre beyanlarının geliştirilmesine yönelik bir dizi özel kural, gereklilik ve yönergedir" (bkz. son not 6). Örneğin, bu belgeyle ilgili PCR elektrik, elektronik ve HVAC-R ürünlerini kapsamakta ve üreticilerin LCA'yı nasıl gerçekleştirmeleri gerektiğini tanımlamaktadır. PSR'ler, bu kategorideki devre kesici, klima, UPS ve benzeri belirli ürünler için kuralları tanımlar. Program operatörleri ayrıca EPD'lerin kaydını ve yayınlanmasını yönetir ve üreticilerin EPD'lerini oluştururken kuralları esneterek haksız bir avantaj elde etmemelerini sağlamaya çalışır. Bu sorunlardan bazılarını "doğru ürün karşılaştırmaları için kılavuzluk" bölümünde ele alıyoruz.

ISO 14040 Tablo A.1, bir çevre beyanı programının geliştirilmesi ve işletilmesinde yer alan adımların ve birimlerin bir özetini sunmaktadır. Figure 4 bu durumu göstermekte ve ilgili tarafların sürecin bir parçası olduğunu ortaya koymaktadır. Standartta "ilgili taraflar arasında malzeme tedarikçileri, üreticiler, ticaret birlikleri, alıcılar, kullanıcılar, tüketiciler, sivil toplum kuruluşları (STK'lar), kamu kurumları ve ilgili olduğunda bağımsız taraflar ve belgelendirme kuruluşları yer alabilir" ifadesi yer almaktadır.

Ürün çevre profilleri (PEP) adı verilen EPD'ler sağlıyoruz. PEP, PEP Ekolojik Pasaport Çevre Beyanı Programını (PEP ecopassport Environmental Declaration Program) yöneten program operatörü P.E.P. Association tarafından kullanılan bir terimdir. Bu programın operatörü, EEE ve HVAC ürünleri için PCR'leri desteklemektedir. Üreticilerin EPD'lerini genellikle program operatörünün kurallarına göre geliştirdiklerini, ancak EPD belgelerinde açıklandığı gibi dahili (bkz. son not 7) veya harici uzmanlar tarafından bağımsız olarak doğrulanmaları gerektiğini unutmayın. EPD'ler farklı ürünlerin çevresel sürdürülebilirliğini ölçmenizi kolaylaştırırken, şirketlerin kurumsal çevre hedeflerine yönelik ilerlemelerini göstermek amacıyla Kapsam 1, 2 ve 3 emisyonlarını hesaba katmak için ihtiyaç duydukları bilgileri de içerir. Şekil 5'te bir ark arıza algılamasına yönelik devre kesici için örnek bir PEP verilmiştir.

Özetle, Tip III etiketleri, yani EPD'ler, bir ürünün çevresel etkisinin niceliksel olarak değerlendirilmesinde önemli bir araçtır. Bu belgeler ISO standartlarına dayalıdır ve doğrulanmıştır. Üreticiler EPD'lerini serbestçe erişilebilir hale getirmelidir. Tip I etiketleri üçüncü taraflarca doğrulanır ve enerji verimliliği gibi belirli performans ölçümleri için kullanışlıdır. Son olarak, Tip II etiketleri, üreticinin güvenilirliğini kanıtlayan temel belgeleri sağlaması halinde kullanışlı olacaktır.

Bu, sürdürülebilirlik bilgilerinin modellendiği üründür ve karşılaştırmanızın temelini oluşturur. Ayrıca ürünle ilgili bir açıklama da eklenebilir. EPD kuralları, bu referans ürünün bir ürün yelpazesindeki tüm modelleri temsil etmesine olanak tanır. Daha sonra, hedef modelinizin verilerini tahmin etmek için referans ürünün verilerini nasıl kullanabileceğinizi ele alacağız.

Bu, temsili ürünün işlevini belirtir. Örneğin, "75 kVA'lık bir dağıtım hattı gerilimini, 20 yıl boyunca DOE (Enerji Bakanlığı) tarafından tanımlanan enerji verimliliği gereksinimlerinde son müşteri tarafından kullanılan gerilim seviyelerine düşürmek." İşlevsel birim, bazen birim enerji başına, birim ağırlık başına ve benzeri şekilde belirtilir. İki PEP'i karşılaştırmak için işlevsel birim ve değerlendirme metodolojisinin aynı olması gerektiğini unutmayın. Daha fazla bilgi için "doğru ürün karşılaştırmaları için kılavuzluk" bölümüne bakın.

Bu, referans ürünün ağırlığının yanı sıra ambalaj da dahil olmak üzere malzemelerinin yüzdesel bir dökümünü sağlar. Toplam ağırlık, farklı bir model için çevresel verileri orantılı olarak ölçeklendirmek için kullanılır.

Bu, referans ürünün yaşam döngüsü analiziyle ilgili olarak üretim, dağıtım, kurulum, kullanım ve kullanım ömrü sonu hakkında bilgiler sağlar. Bunlar, LCA'da kullanılan varsayımlardan bazılarıdır.

Bu bölümde bazı LCA varsayımlarına yer verilmektedir. Figure 6 bir elektrik veri yolu için çevresel etkiler tablosundaki bu varsayımların bir örneği gösterilmektedir. Tablodaki son satır, LCA'da kullanılan emisyon faktörünü (bkz. son not 8) yansıttığından özellikle önemlidir. Bu önemli varsayımı bir sonraki bölümde ele alacağız.

Tabloyu, referans ürün için bir ürünün çevresel etkilerini ölçen "etki göstergeleri" listesi takip etmektedir. Bu değerler genellikle bilimsel gösterimle listelenir (örneğin, 2.52E+02). Önemli bir çevresel etki göstergesi ise

• "küresel ısınmaya katkı" veya "küresel ısınma" olup, genellikle kg CO2e cinsinden ("e" eşdeğer anlamına gelir) ifade edilir. Bu, çoğu insanın bir ürünün "karbon ayak izi" olarak adlandırdığı şeydir.

Bu ve diğer etki göstergeleri, PCR'da şu şekilde tanımlanan beş LCA aşamasının her biri için belirtilir:

• Üretim - "doğal kaynakların çıkarılmasından ürün ve ambalaj üretimine ve bunların üreticinin son lojistik platformuna teslimine kadar";
• Dağıtım - "son üreticinin lojistik platformundan ürünün kullanım yerine ulaşmasına kadar olan nakliye süreci";
• Montaj - "ürünün kullanım yerine montajı";
• Kullanım - "ürünün kullanımı ve kullanım kapasitesini sağlamak için gerekli bakım süreçleri";
• Kullanım ömrü sonu - "kullanım ömrü sonu ürünün sökülmesi, demonte edilmesi ve bir işleme merkezine veya atık depolama sahasına taşınması ve kullanım ömrü sonu işlemi".

PEP'in son bölümü, aşağıdakileri içeren bir tablo olarak sunulmaktadır:

• PEP'in düzenlendiği tarih;
• Geçerlilik süresi;
• PEP'in temel aldığı PSR ve sürümü;
• Beyan ve verilerin bağımsız doğrulaması; "X", PEP'in dahili veya harici doğrulamaya dayalı olduğunu gösterir.

KEP verileri kesin değildir. Bu nedenle, değerleri birbirlerinden %10'dan fazla farklılık göstermeyen ürünler belirli bir gösterge için eşdeğer olarak kabul edilebilir. Bu, bir üreticinin bildirdiği değerler için standartlar tarafından izin verilen ±%5'lik hata payından kaynaklanmaktadır. Örneğin, "A" ürünü 100 kg karbon ayak izine ve "B" ürünü 105 kg karbon ayak izine sahipse, "+" ve "-" faktörleriyle ilgili aralıkları örtüştüğü için eşdeğer kabul edilmelidir.

PEP belgeleri, bazıları karmaşık olan çok sayıda veri içerir. Bu nedenle, PEP belgelerinde kullanılan terimlerin tanımlarına bir bağlantı sağlanmalıdır. Tanımlar aynı veri türlerini karşılaştırdığınıza dair güvence sunduğundan, farklı üreticilerin ürünlerini karşılaştırırken bu özellikle önemli hale gelir.

Her bir LCA aşaması aynı şekilde değerlendirilmediği sürece, toplam ayak izini karşılaştırmak benzer değerleri karşılaştırdığınızdan emin olmanızı sağlamaz. Bir sonraki madde bunun önemini ortaya koymaktadır.

Tüm elektrikli ürünlerde karbon emisyonu oluşturan elektrik kayıpları vardır. Bununla birlikte, bu emisyonların büyüklüğü büyük ölçüde üretilen elektriğin kWh başına salınan sera gazlarının oranını temsil eden emisyon faktörüne bağlıdır. LCA, ürünün "kullanım" aşamasında ortaya çıkan karbon emisyonlarını hesaplamak için belirli bir emisyon faktörüne dayanır.

Karşılaştırdığınız ürünlerin emisyon faktörü aynı değilse, bunları adil bir şekilde karşılaştıramazsınız. Kullanım aşamasındaki emisyonlar tipik olarak toplam LCA emisyonlarının çoğunluğunu temsil ettiğinden, bu özellikle klimalar ve UPS'ler gibi aktif elektrikli ürünler için önemlidir. Örneğin, verimli bir UPS'in (örneğin %95) PEP'inin toplam emisyon miktarını son derece verimsiz bir UPS'ten (örneğin %80) üç kat daha yüksek göstermesi oldukça muhtemeldir. Tablo 1'e göre, bu örnek için yapılan hesaplamada 27 Avrupa ülkesi için ortalama bir emisyon faktörü (0.231 kg CO₂e/kWh) kullanılmış ve bu faktör daha sonra özellikle Fransa için emisyon faktörü (0.062 kg CO₂e/kWh) ile karşılaştırılmıştır. Adil görünmese de, program operatörleri üreticilerin söz konusu ülkede satılan modeller için ülkeye özgü emisyon faktörlerini kullanmalarına izin vermektedir. Ancak bazı durumlarda aynı modeller dünya çapında da satılmaktadır.

Ayrıca, genellikle "<1 kV; AB-27" gibi bir elektrik karışımı kodu cinsinden belirtildiğinden, PEP'in "kullanılan enerji modeli" (Şekil 6'daki son satır) emisyon faktörünün tespit edilmesini zorlaştırmaktadır. Tüm ürünler için emisyon faktörünü tespit edemiyorsanız iki veya daha fazla ürün arasındaki kullanım aşaması emisyonlarını değerlendirmenin en etkili yolu, verimlilik hesaplayıcılarını kullanarak aynı yükteki verimliliklerini karşılaştırmaktır. Örneğin, "Tek fazlı UPS Verimlilik Karşılaştırma Hesaplayıcısı" iki farklı UPS sisteminin verimliliğini karşılaştırmak için etkili ve basit bir yöntem sunar. Bu yöntemin kullanım aşamasındaki bakım emisyonlarını dikkate almadığını lütfen unutmayın. Ancak, kesintisiz güç kaynakları (UPS) gibi belirli ürünler için bu ihmal edilebilir düzeydedir ve kullanım sırasındaki toplam emisyonların sadece küçük bir kısmını (<2%) temsil eder.

Sonuç olarak, karşılaştırılan ürün için verimlilik hesaplayıcılarının olmaması durumunda, üreticiden ürün için verimlilik eğrisini sağlamasını talep etmeniz önerilir. Bu, tüm ürünlerin verimliliğini aynı yük yüzdesinde karşılaştırmanıza olanak tanır.

Ana fikir: Karşılaştırdığınız ürünler arasında emisyon faktörü aynı değilse, bunları adil bir şekilde karşılaştıramazsınız.

Bir kullanım profili, temsili bir ürünün kullanım ömrü boyunca çalıştığı oransal iş yükünü ve süresini belirler (Şekil 6'da dördüncü satır). Örnek olarak, bir kullanım profili ürünün kullanım ömrünün %20'si için %25'lik bir yük, diğer %20'si için %50'lik bir yük, %30'u için %75'lik bir yük ve kalan %30'u için %100'lük bir yükü belirtebilir. Kullanım profili, bir önceki maddede ele alınan karbon emisyonlarını hesaplamak için kullanılır. Kullanım profilleri farklıysa değerler karşılaştırılamaz. Son olarak, kullanım profilleri belirli çalışma modlarına (ör. normal mod, ekonomizer modu) dayanmaktadır ve bu modlar ürün karşılaştırmalarında da tutarlı olmalıdır.

PEP kuralları, referans ürünlerin bir ürün yelpazesindeki modelleri temsil etmesine olanak tanır. İki veya daha fazla PEP'ten referans ürünler arasında doğrudan bir karşılaştırma yapmak, özellikle farklı kapasitelerdeki ürünlerin (100A kesici ile 600A kesici gibi) karbon ayak izlerinin yanlış bir şekilde karşılaştırılmasına yol açabilir. Bazen, iklimlendirme ekipmanlarında olduğu gibi, PEP çevresel etki göstergelerini normelleştirilmiş birimlerde sağlar (örneğin, kW soğutma başına kg CO2e). Göstergeler normalleştirilmemişse, referans ürünün çevresel göstergesini ağırlığına göre orantılı olarak ölçeklendirmek gerekir (örneğin, referans ürün ağırlığının kilogramı başına üretim emisyonları kilogramı). Benzer şekilde, referans ürünün kullanım verilerini nominal güç kapasitesini kullanarak orantılı olarak ölçeklendirmelisiniz (örneğin, referans ürün kapasitesi için watt başına kg emisyon kullanın). Tablo 2'de, PEP'teki referans ürün olan "Model A" kullanılarak, değerlendirmek istediğiniz model olan "Model B" için üretim emisyonlarının nasıl hesaplanacağına dair bir örnek verilmektedir.

Değerlendirmek istediğiniz her bir çevresel gösterge için bu işlemi tekrarlamanız gerekir. Bu ekstrapolasyonlar, KEP verilerinin beklenen doğruluğu ile tutarlıdır.

Farklı PSR ve PCR sürümlerine sahip PEP'ler, karşılaştırmayı geçersiz kılacak farklılıklara neden olabilir. Aynı PSR ve PCR sürümlerini doğrulamak için son sayfadaki tabloyu kontrol edin.

P.E.P. Association ve Ecoleaf gibi farklı program operatörlerinin EPD'lerinin karşılaştırılmasını önermiyoruz. Bunun başlıca nedeni, yaşam döngüsü analizlerinin temel aldığı PCR'lerin muhtemelen farklı olmasıdır. Özellikle yapı ve inşaat malzemeleri sektöründe yıllar içinde program operatörlerinin çoğalması (bkz. son not 9), PCR'lerin uyumlu hale getirilmesine yönelik çeşitli girişimlere yol açmaktadır. Ancak bugüne kadar, program operatörleri arasında PCR tutarlılığını sağlayan tek bir kuruluş bulunmamaktadır.

PCR'ın dördüncü sürümü, "net faydalar ve sistem sınırlarının ötesindeki yükler" başlıklı Modül D olarak adlandırılan ek bir aşama içermektedir. Bu isteğe bağlı aşama, üreticilerin "yeniden kullanım, geri kazanım ve/veya geri dönüşüm" için çevresel kredi talep etmelerine olanak tanımaktadır. Örneğin, bir ürünün %100'ü geri dönüştürülmüşse, üretici üretim ayak izine eşdeğer bir negatif değer talep edecektir. Bu, yalnızca üreticinin kullanım ömrü sona eren her ürünün %100'ünü hammadde olarak kullanılmak üzere geri dönüştüren bir geri dönüşüm programına sahip olması durumunda geçerlidir. Geri dönüşüm programı bulunduğunuz konum için de geçerli olmalıdır. Bu krediyi koşulsuz olarak kabul etmeden önce, üreticiden geri dönüşüm programları hakkında kapsamlı bilgi isteyin. Tüm ürünlerin kendilerine iade edilmesini ve hiçbirinin atık sahasına gitmemesini garanti altına almak için uyguladıkları önlemlere özellikle dikkat edin.

Bazen, PEP'ler beklenen bileşenleri hariç tutabilir ve böylece bir üreticinin diğerinden önemli ölçüde daha düşük ayak izine sahip olduğu yönünde bir beklenti oluşturabilir. Örneğin, bir UPS PEP'i aküleri kapsam dışı tutabilir. Çoğu durumda, anahtarlama donanımı veya elektrik panosu PEP'leri devre kesicileri hariç tutar. Bu hatayı önlemek için PEP'in tamamını okuyun ve nelerin hariç tutulduğuna dikkat edin.

Bu, bir ürünün "kalitesinde veya değerinde önemli bir bozulma olmadan uzun süre var olabilmesi" yeteneğidir. Temel olarak, bir ürün görevini en az bakım ve bozulma ile ne kadar uzun süre yerine getirirse, o kadar sürdürülebilirdir (aynı zamanda verimli ve uygun olduğu varsayılır). Ürünü değiştirme ihtiyacını ertelediğinizde, ürünün üretimi, dağıtımı ve eski ürünün elden çıkarılmasının yaratacağı etki için gereken ilgili kaynakları da ertelemiş olursunuz. Modülerliğin bir tasarım stratejisi olarak kullanılması, dayanıklılığı birbirine bağlı iki yolla artırabilir. İlk olarak, bir ürün modüler bir yapıya sahip olduğunda, ürünün tamamını değiştirmek yerine arızalı modülü yenisiyle değiştirerek onarabilirsiniz. İkinci olarak, standartlaştırılmış modüller, üreticilerin modül güvenilirliğini eşdeğer bir modüler olmayan ürüne kıyasla hızla geliştirmelerine olanak tanır. Bu, daha az onarım gerekeceği ve sonuç olarak daha az atığın atık sahalarına gideceği anlamına gelir. Modüler ürünlere örnek olarak çekmeceli anahtarlama donanımları ve ölçeklenebilir UPS sistemleri (değiştirilebilir güç ve akü modülleri) verilebilir.

"Sarf edilebilir" bileşenlere sahip ürünler için (örneğin hava filtreleri) dayanıklılık, üreticinin ürünün kullanım ömrü boyunca yedek parça ve bakım hizmeti sunacağı anlamına da gelir. Bu bilgiler sayesinde karar vericiler, özellikle bir ürünün ön maliyetinin diğerinden çok daha az olduğu durumlarda, daha düşük toplam sahip olma maliyetine (TCO) sahip ürünleri seçme konusunda daha emin olabilirler. Dayanıklılık değerlendirmesi, enerji ile ilgili ürünlerin dayanıklılığının değerlendirilmesine yönelik genel yöntem olan Avrupa Standardı CSN EN 45552 gibi standartlara dayalıdır.

Bu, bir ürünün ne ölçüde onarılabilir olduğunu tanımlar. Dayanıklılık gibi, bir ürünün onarılması da daha uzun süre hizmette kalmasını sağlayarak sürdürülebilirliğini artırır. Onarılabilirlik, "Enerji ile ilgili ürünleri onarma, yeniden kullanma ve yükseltme yeteneğinin değerlendirilmesi için genel yöntemler" tanımını içeren Avrupa standardı CSN EN45554 kapsamındadır. Onarılabilirlik aynı zamanda ürünün onarım kolaylığını da ifade eder. Örneğin, anahtarlama donanımı söz konusu olduğunda, onarılabilirlik modüler bileşenlerle önemli ölçüde iyileştirilir. Diğer örnekler arasında, hangi alt sistemin arızalandığı konusunda kullanıcıyı uyarmak için yazılım kullanımı, standartlaştırılmış parça ve bağlantı elemanları kullanımı ve en sık değiştirilen parçalara erişim kolaylığı sayılabilir.

Bu, kullanım ömrü sona ermiş bir ürünü doğrudan veya bir hizmet sağlayıcı aracılığıyla üreticiye geri gönderme olasılığını tanımlar. Geri almanın amacı, daha fazla kaynak israfına yol açan atık sahasına atmak yerine ömrünü tamamlamış ürünlerden maksimum değeri elde etmektir. Üreticiler kullanım ömrünü tamamlamış bir ürünü geri almayı kolaylaştırdıklarında, 5R programlarına (onarım, yenileme, yeniden üretim, yeniden kullanım ve geri dönüşüm) katılımı büyük ölçüde artırır ve üreticilere yedek parça ve yenilenmiş birim stoklarını artırarak mevcut ürünlerin ömrünü uzatmak için daha fazla seçenek sunar. Geri kazanılamayan ürünler veya bileşenler daha sonra uygun şekilde geri dönüştürülebilir.

Bir ürünün "geri alma" performansına sahip olduğunun iddia edilebilmesi için, üreticinin ürünü bir veya daha fazla hizmet sağlayıcıya iade edilmek üzere onaylaması gerekir. Bu, üreticinin kullanıcı ve hizmet sağlayıcılar arasında veya doğrudan üreticinin tesislerine kullanım ömrü sona eren ürünlerin iadesi için bir süreç geliştirdiği anlamına gelir. Bu aynı zamanda, ürünleri teslim alan çalışanların bunları işleme konusunda eğitimli olduğu anlamına da gelir. Kullanım ömrü sona ermiş bir ürünü iade etmek, kullanıcıya yeni ürünlere geçiş hakkı da kazandırabilir.